۰
plusresetminus
تاریخ انتشارشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۲:۵۹
کد مطلب : ۳۶

نام نیکی گر بماند ز آدمی...

آرسن میناسیان معروف به (( موسیو آرسن ))از ارمنی های استان گیلان و نیکوکاران بنام ارمنی بود
موسس نخستین خانه سالمندان ایران،دارو خانه شبانه روزی کارون و بسیاری از اولین های دیگر است.آرسن تحصیلاتش را در مدرسه ارمنی های انوشیروان رشت شروع و در همان مدرسه به پایان رساند.
نام نیکی گر بماند ز آدمی...
به گزارش پایگاه خبری «خبردارو»آرسن میناسیان معروف به (( موسیو آرسن ))از ارمنی های استان گیلان و نیکوکاران بنام ارمنی بود وی  متولد1295 خورشیدی و درگذشته درساعت 10شب 14 فروردین 1356در رشت از اهالی ارمنی تبار گیلان و نیکوکاران بنام ایرانی موسس نخستین خانه سالمندان ایران،دارو خانه شبانه روزی کارون و بسیاری از اولین های دیگر است.آرسن تحصیلاتش را در مدرسه ارمنی های انوشیروان رشت شروع و در همان مدرسه به پایان رساند. موسیو آرسن در دوران تحصیل علاقه شدیدی به شیمی پیدا کرد و در همین راستا بعد از اخذ دیپلم به قزوین رفت و در داروخانه ای مشغول به کار شد. آرسن عاشق ((مارو)) دختر داروخانه دار شد و با او ازدواج کرد. بعد از چندسال دوباره به رشت بازگشت و به ساختن دارو در این شهر مشغول گردید.
آرسن میناسیان که یک داروساز تجربی بود شروع به ساختن داروهای تخصصی کرد و داروهای ساختنی را به داروخانه ها می فروخت و از این راه داروخانه داران رشت پول هنگفتی به جیب می زدند0. آرسن که دید از زحمات او عده ای سودجو به پول رسیدند خود تصمیم گرفت داروخانه ای تاسیس کند. موسیو آرسن به دین و اعتقادات همشهریانش احترام خاص و فوق العاده ای می گذاشت ، در مراسم تاسوعا و عاشورا شرکت می کرد و به هر مسجدی که وارد میشد مردم به احترام او از جایشان برمی خاستند و برایش صلوات می فرستادند.آرسن دیگر فقط یک داروساز یا داروخانه دارنبود. او امین مردم شده بود به عیادت بیماران می رفت، دردادگستری ضمانت می کرد و در این راستا مردم نیکوکار نزد او پول ، طلا و حتی مواد غذایی می سپردند تا او بدست فقرا برساند.
هدفش از افتتاح داروخانه کارون در رشت این بود که دست واسطه ها را کوتاه و داروها را با کمترین بهای تمام شده بدست مردم برساند.
با شروع جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط نیروهای متفقین ، بیکاری و گرانی گریبان مردم را گرفته بود و این امر سبب شده بود تا بسیاری از بیماران توان خرید دارو را از دست بدهند ولی آرسن سعی میکرد تا داروها را بحداقل بهای تمام شده و بعضا رایگان در اختیار نیازمندان قرار دهد.مسیو آرسن مردی بود نیکوکار ، پاک و امین مردم. هرکه در رشت سراغ  یک مسلمان واقعی را می گرفت به او آدرس موسیو آرسن را می دادند. شبانه به تهران می رفت و مواد اولیه داروها را تهیه می کرد و به رشت بازمی گشت و تا پاسی از شب در دراروخانه مشغول ساختن دارو می شد و همین شب بیداری ها او را به این فکر انداخت تا داروخانه را شبها نیز باز نگه دارد و بدین طریق اولین داروخانه شبانه روزی گیلان و ایران بنیان نهاده شد.به این ترتیب داروخانه شبانه روزی کارون مرکز داروهای تخصصی شد و از طرف دیگر مردم برای تهیه هر نوع داروئی سراغ موسیو آرسن می رفتند و همین امر سبب شد تا داروخانه های دیگر دچار مشکلاتی شدند و برای مقابله با او وارد جنگ اقتصادی و روانی شدند وشایع کردند که داروهای آرسن تقلبی و فاسد است و او ارمنی است و یک مسلمان باید برای تهیه دارو نزد داروسازان مسلمان برود ولی مردم می دیدند که با مصرف داروهای آرسن حالشان رو به بهبودی می رود و اعتنایی به شایعات نمی کردند.رقبا که دیدند از این طریق نمی توانند سدی برسر راه این مرد نیکوکار شوند ، از او به فرمانداری و شهربانی شکایت کردند با این عنوان که آرسن با پایین نگهداشتن قیمت دارو و یا به روایتی فروش دارو بدون سود خلاف امور صنفی رفتار  می کند و این امر باعث ورشکستگی دیگر داروخانه ها می شود.با احضار موسیو آرسن به شهربانی برای رسیدگی به شکایات علیه او ، شاکیان نیز جمع می شدند ولی به محض دیدن موسیو آرسن با آن نگاه مهربان و با آن ساده پوشی و فروتنی که داشت دست از شکایت خود بر می داشتند و رضایت می دادند.حاشیه سازی علیه او همچنان ادامه داشت و شایع شد که او برای وکالت مجلس و وکیل شدن جلب اعتماد می کند و آدمی ظاهرساز به قول امروزی ها پوپولیست است که در دل مردم خود را جا داده است. او برای تهیه دارو و فروش آن به قیمت تمام شده حتی با ضرر وزیان  مردم نیازمند و فشارهایی که ضعف مالی بر او وارد آورده بود مقروض بود و طلبکاران او را مدام تحت فشار قرار می دادند و طلبشان را مطالبه می کردند.مجموعه این فشارها سبب گردید تا این مرد خیر و نیکوکار از پا درآمد و در شامگاه روز 14 فروردین سال 1356 در رشت جان به جان آفرین تسلیم نماید. در مراسم تشیع جنازه و خاک سپاری او که یکی از بزرگترین مراسم در شهر رشت تا آن روز بود مردم تابوت حامل جنازه را از داخل ماشین خارج کرده و روی شانه هایشان حمل می کردند و همواره با صلوات و لا اله الا الله آنرا تشیع و به خاک سپردند.
یاد تمام مردان و زنان نیکو کاری که بدون چشم داشت به فکر بهبود وضعیت دیگران هستند گرامی و روانشان شاد باد.
به قلم :دکتر احمد رهنمای چیت ساز
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما